Aslında kafamda 2 konu vardı bu gece yazmak için ama birazdan aşağıda okuyacaklarınız ağır bastı ve Budapeşte tatilimizi yazmayı daha sonraki postlara bıraktım…
Gelelim bugünkü mevzuya hatta bir an önce gelelim çünkü bugünkü mevzu derin. Bugünkü mevzu arkadaşlarınızın gözündeki doğumdan önceki siz ve doğumdan sonraki siz. Şu ara kimse sizi aramıyorsa dönün bi bakın bakalım; anne olmuş olabilir misiniz? :)
Hamile kalmadan önce plan yapalım mı diye aranan, davet edilen en azından "Selin gelebilir" diye düşünülen bir kişiydim. Zorlu bir hamilelik sürecindeyken, kimseyle plan yapmayıp, işten ayrılp evde yatmaya başlamışken, arayanlar gittikçe azalıyor haliyle. Zaten o durumdayken de, insanın canı dışarı çıkmak istemiyor, istese bile çıkamıyor, dolayısıyla o noktada bir sorun yok.
Ama ya doğum sonrası? Doğum sonrasında yavaş yavaş eski halinize dönmeye başladıktan sonra, artık bebeğinizi güvendiğiniz birine emanet edip, en azından 2 saatlik bir yemeğe çıkıp sosyalleşmek istediğinizde, bir de bakıyorsunuz ki kimse sizi aramıyor, plan yapan hep sizsiniz…
Aaaa kimse kalmamış çevrenizde :) Yani aslında varlar, var gibi gözüküyorlar ama bir şekilde de yoklar. Sanki onlar bu yolda çoktan ilerlemişler de sanki siz yerinizde saymışsınız gibi hissediyorsunuz veya tam tersi siz bir yerlere savrulmuşsunuz, ilerlemişsiniz, onlar geride biryerlerde kalmış.
Anlatmaya çalışıyorsunuz ilk başta; eski siz olduğunuzu, yalnız dışarı çıkabileceğinizi, planlara dahil olabileceğinizi anlatıp duruyorsunuz ama işte dediğim gibi kimisi sizi duymak için orada ama kimisi zaten sizi duyamayacağı kadar uzağa gitmiş sizden.
Aslında siz hala eski sizsiniz ama insanların gözünde artık bir annesiniz ve hiç sosyalleşemezsiniz çünkü muhakkak ya emziriyorsunuzdur, ya da bebeği uyutuyorsunuzdur… Belki de birlikte dışarı çıktığınızda sürekli bebeğinizden bahsedeceğinizi düşünüyorlardır kim bilir :) Belki gerçekten bahsedeceksiniz de, ama bebekli veya değil, siz sizsiniz hala değil mi? Dost dediklerimizin de bizi olduğumuz gibi kabul etmeleri gerekmiyor mu?
Kafam karışık anlayacağınız.
Yani, anne olma eşiğinizden bazı dostlarınız geçebiliyor, bazısı ise geçemiyor.
En azından ben böyle yaşadım, halen de yaşıyorum, bu noktada eşikte kalan tüm dostlarıma selam yolluyorum ✋
Sizin hikayenizi çok merak ediyorum, benimle paylaşır mısınız? Bu süreci benim gibi yaşayan var mı?
Foto: http://muthamagazine.com/2016/02/rebel-from-birth-comics-by-lucy-scott/
Gelelim bugünkü mevzuya hatta bir an önce gelelim çünkü bugünkü mevzu derin. Bugünkü mevzu arkadaşlarınızın gözündeki doğumdan önceki siz ve doğumdan sonraki siz. Şu ara kimse sizi aramıyorsa dönün bi bakın bakalım; anne olmuş olabilir misiniz? :)
Hamile kalmadan önce plan yapalım mı diye aranan, davet edilen en azından "Selin gelebilir" diye düşünülen bir kişiydim. Zorlu bir hamilelik sürecindeyken, kimseyle plan yapmayıp, işten ayrılp evde yatmaya başlamışken, arayanlar gittikçe azalıyor haliyle. Zaten o durumdayken de, insanın canı dışarı çıkmak istemiyor, istese bile çıkamıyor, dolayısıyla o noktada bir sorun yok.
Ama ya doğum sonrası? Doğum sonrasında yavaş yavaş eski halinize dönmeye başladıktan sonra, artık bebeğinizi güvendiğiniz birine emanet edip, en azından 2 saatlik bir yemeğe çıkıp sosyalleşmek istediğinizde, bir de bakıyorsunuz ki kimse sizi aramıyor, plan yapan hep sizsiniz…
Aaaa kimse kalmamış çevrenizde :) Yani aslında varlar, var gibi gözüküyorlar ama bir şekilde de yoklar. Sanki onlar bu yolda çoktan ilerlemişler de sanki siz yerinizde saymışsınız gibi hissediyorsunuz veya tam tersi siz bir yerlere savrulmuşsunuz, ilerlemişsiniz, onlar geride biryerlerde kalmış.
Aslında siz hala eski sizsiniz ama insanların gözünde artık bir annesiniz ve hiç sosyalleşemezsiniz çünkü muhakkak ya emziriyorsunuzdur, ya da bebeği uyutuyorsunuzdur… Belki de birlikte dışarı çıktığınızda sürekli bebeğinizden bahsedeceğinizi düşünüyorlardır kim bilir :) Belki gerçekten bahsedeceksiniz de, ama bebekli veya değil, siz sizsiniz hala değil mi? Dost dediklerimizin de bizi olduğumuz gibi kabul etmeleri gerekmiyor mu?
Kafam karışık anlayacağınız.
Yani, anne olma eşiğinizden bazı dostlarınız geçebiliyor, bazısı ise geçemiyor.
En azından ben böyle yaşadım, halen de yaşıyorum, bu noktada eşikte kalan tüm dostlarıma selam yolluyorum ✋
Sizin hikayenizi çok merak ediyorum, benimle paylaşır mısınız? Bu süreci benim gibi yaşayan var mı?
Foto: http://muthamagazine.com/2016/02/rebel-from-birth-comics-by-lucy-scott/
Yorumlar